جملات شرطی انگلیسی (conditional sentences) و انواع آنها

جملات شرطی conditional

از جملات شرطی برای حدس و گمان درباره اینکه چه اتفاقی ممکن است بیفتد، چه اتفاقی باید بیفتد و در آینده چه اتفاقی خواهد افتاد، به کار می‌روند. در زبان انگلیسی بیشتر جملات شرطی if دارند و جملات شرطی در زبان انگلیسی شامل فعلی در یکی از زمان‌های گذشته هستند. این کاربرد به “گذشته غیر واقعی” معروف است چون ما از زمان گذشته استفاده می‌کنیم اما در حقیقت به چیزی که در گذشته اتفاق افتاده اشاره نمی‌کنیم. پنج روش اصلی برای ساخت جملات شرطی در زبان انگلیسی وجود دارد. در همه موارد، این جملات از عبارت if و یک عبارت اصلی ساخته شده‌اند. در بسیاری از جملات شرطی منفی، ساختار مشابهی از ” unless” به جای ” if” استفاده می شود.

شرطی نوع صفر

شرطی صفر برای زمانی استفاده می‌شود که زمان ارجاع اکنون یا همیشه باشد و شرایط آن واقعی و ممکن است. شرط صفر اغلب به حقایق کلی اشاره می‌کند و زمان در هر دو قسمت جمله حال ساده است. در جملات شرطی صفر، کلمه ” if” معمولا بدون تغییر معنی می‌تواند با کلمه ” when” جایگزین شود.

If clause Main clause

If + simple present simple present

If you heat ice it melts.

شرطی نوع اول

شرطی نوع اول برای اشاره به حال یا آینده در شرایط واقعی استفاده می‌شود. شرطی نوع اول به شرایط احتمالی و نتیجه محتمل آن اشاره دارد. در این جملات، جمله if حال ساده است و جمله اصلی، آینده ساده است.

If clause Main clause

If + simple present simple future

If you don’t hurry you will miss the train.

شرطی نوع دوم

شرطی نوع دوم به زمان حال یا هر زمان دیگری اشاره دارد و برای وضعیت غیر واقعی استفاده می‌شود. این جملات براساس واقعیت نیستند و شرطی نوع دو برای اشاره به شرط فرضی و نتیجه احتمالی آن استفاده می‌شود.

در جملات شرطی نوع دوم، اگر در بند If از گذشته ساده استفاده شود، در بند اصلی از جمله شرطی حال استفاده می‌شود.

If clause Main clause

If + simple past present conditional or present continuous

If you went to bed earlier you would not be so tired.

شرطی نوع سوم

شرطی نوع سوم برای اشاره به زمان گذشته و وضعیت غیرواقعی استفاده می‌شود. حقایقی که بر پایه آن ساخته شده‌اند، مخالف آنچه که بیان می‌شود هستند. شرطی نوع سوم برای اشاره به وضعیت گذشته غیر واقعی و نتیجه احتمالی آن استفاده می‌شود.

در جمله‌های شرطی نوع سوم، در جمله if از گذشته کامل استفاده می‌شود و بند اصلی از شرطی کامل استفاده می‌شود.

If clause Main clause

If + past perfect perfect conditional or perfect continuous conditional

If you had studied harder you would have passed the exam.